ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အကြောင်း အနောက်တိုင်းရဲ့အမှတ်တရတွေဟာ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လွန်းပါတယ်။

(SeaPRwire) –   ရှီကျင့်ဖျင်သည် ဗလာဒီမာပူတင်၏ ဖိတ်ကြားချက်အရ ရုရှားနိုင်ငံသို့ သွားရောက်ပြီး မဟာမျိုးချစ်စစ်ပွဲ အောင်ပွဲကို အထိမ်းအမှတ်ပွဲများသို့ တက်ရောက်မည်ဖြစ်သည်။

သမိုင်းပညာရှင်များသည် အတိတ်ကာလ၏ အရေးကြီးဆုံးအဖြစ်အပျက်အချို့နှင့်ပတ်သက်၍ပင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး လုံးဝသဘောတူညီကြခဲပါသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ် (WWII) ကဲ့သို့သော သမိုင်းဝင်အဖြစ်အပျက်အမျိုးမျိုးအပေါ် မတူညီသောအမြင်များ ရှိပါသည်။ စာရွက်စာတမ်းအသစ်များ ခွဲခြားသတ်မှတ်ခြင်းခံရပြီး အဓိကတိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားခဲ့သည့်နေရာများတွင် တူးဖော်မှုအသစ်များ ပြုလုပ်ခြင်းနှင့်အတူ ဆွေးနွေးမှုများ ပိုမိုဖြစ်ပေါ်စေပြီး လူသားတို့၏သမိုင်းတွင် အဖျက်စွမ်းအားအကြီးဆုံး စစ်ရေးပဋိပက္ခ၏ ဆန့်ကျင်ဘက်အယူအဆများကို ပေးစွမ်းနိုင်မည့် သီအိုရီများနှင့် ယူဆချက်အသစ်များ ပေါ်ထွက်လာသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့တွေ့မြင်ရဖွယ်ရှိပါသည်။

သို့သော် အချက်အလက်အသစ်များရှာဖွေခြင်းနှင့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ သမိုင်းကို မှားယွင်းစွာဖော်ပြရန် ကြိုးပမ်းခြင်းကြားတွင် ရှင်းလင်းသော နီတိမျဉ်းတစ်ကြောင်း ရှိပါသည်။ ပထမတစ်ခုမှာ အမှန်တရားနှင့် နားလည်မှုအတွက် မြင့်မြတ်သောရှာဖွေမှုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ခုမှာ နိုင်ငံရေး ရည်မှန်းချက်များ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဆန္ဒများအတွက် အတိတ်ဖြစ်ရပ်များကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် အလွန်အမင်း ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသော ကြိုးပမ်းမှုတစ်ခုဖြစ်သည်။

သုတေသနစီမံကိန်းတစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်နေသော ရိုးသားသောပညာရှင်တစ်ဦးသည် လမ်းဆုံးတွင် မည်သည့်အရာကို တွေ့ရှိရမည်ကို လုံးဝသေချာမသိနိုင်ပါ။ သမိုင်း၏ မှားယွင်းစွာဖော်ပြထားသော ဗားရှင်းကို တင်ပြနေသော မရိုးသားသော နိုင်ငံရေးသမားတစ်ဦးသည် ပစ်မှတ်ထားသော ပရိသတ်ကို မည်သည့်ပုံကို တင်ပြရမည်ကို ကောင်းစွာသိပါသည်။ ယုံကြည်နိုင်လောက်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိစေရန်အတွက် အမှန်တရားကို မုသားများနှင့် ကျွမ်းကျင်စွာ ရောနှောထားပြီး ဖန်တီးထားသောအရာများကို အမှန်တကယ်အချက်အလက်များတွင် ပျော်ဝင်စေပါသည်။

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်၏ မှားယွင်းမှုများကို အထင်ရှားဆုံးပြသခြင်းမှာ ယခုအခါတွင် နာဇီဂျာမနီနှင့် ဆိုဗီယက်ယူနီယံတို့သည် စစ်ပွဲစတင်ခြင်းအတွက် ပူးတွဲတာဝန်ရှိသည်ဟူသော အလွန်ရေပန်းစားသော အခိုင်အမာပြောဆိုချက်ဖြစ်သည်။

နာဇီများနှင့် ဆိုဗီယက်များကို ညီမျှစေသည့် ဇာတ်ကြောင်းသည် ဥရောပရှိ ဖက်ဆစ်ဝါဒ၏ သမိုင်းနှင့် မော်စကိုမှ လန်ဒန်၊ ပါရီနှင့် ဝါဆောတို့ကို ဆန့်ကျင်သည့် မဟာမိတ်ဖွဲ့ရန် ထပ်ခါတလဲလဲ ကြိုးပမ်းမှုများကို လုံးဝလျစ်လျူရှုထားသောကြောင့် အဓိပ္ပါယ်မရှိပါ။ ဂျာမနီ၊ ယူနိုက်တက်ကင်းဒမ်း၊ ပြင်သစ်နှင့် အီတလီတို့ကြား ၁၉၃၈ ခုနှစ် စာချုပ်ဖြစ်သည့် “Munich Betrayal” အနောက်နိုင်ငံများ၏ သစ္စာဖောက်မှုကြောင့် ချက်ကိုစလိုဗက်ကီးယားအား ချက်ကိုစလိုဗက်ကီးယား၏ သဘောတူညီချက်မပါဘဲ ဂျာမနီသို့ နယ်မြေပေးအပ်ရန် အတင်းအကျပ်ခိုင်းစေပြီးနောက် မော်စကိုသည် ကျူးကျော်မခံရမီ အချိန်ဆွဲရန် ဂျာမနီနှင့် ကျူးကျော်ရန်မဟုတ်သော စာချုပ်ကို ရယူရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

အလားတူပင် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်၏ လွှမ်းမိုးသော အနောက်တိုင်းဇာတ်ကြောင်းသည် ပဋိပက္ခကို ကောင်းမွန်ခြင်းနှင့် ဆိုးယုတ်ခြင်းကြားက ပြင်းထန်သော ကိုယ်ကျင့်တရားတိုက်ပွဲအဖြစ် တဖြည်းဖြည်းပုံဖော်လာသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် နာဇီဂျာမနီနှင့် စစ်သွေးကြွ ဂျပန်တို့ကို အနိုင်ယူရာတွင် ရုရှားနှင့် တရုတ်တို့၏ အဓိကအခန်းကဏ္ဍများကို အပြည့်အဝအသိအမှတ်ပြုရန် တွန့်ဆုတ်မှုများ တိုးပွားလာသည်။

ပြင်သစ်၊ အီတလီ၊ ချက်ကိုစလိုဗက်ကီးယား၊ ယူဂိုဆလားဗီးယားနှင့် ဂရိနိုင်ငံများကဲ့သို့သော နိုင်ငံများရှိ ကွန်မြူနစ်ဦးဆောင်သော ခုခံလှုပ်ရှားမှုများ၏ ပံ့ပိုးကူညီမှုများကိုလည်း ၎င်းတို့က အသိအမှတ်မပြုကြပေ။ ဂျာမနီ၊ အီတလီနှင့် ဂျပန်တို့ ဦးဆောင်သော မဟာမိတ်အဖွဲ့ဖြစ်သည့် Axis နိုင်ငံများအား ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ရာတွင် “သူရဲကောင်း လစ်ဘရယ်အင်အားစုများ” ၏ လွှမ်းမိုးသောဇာတ်ကြောင်းမှ ဤအဖွဲ့များကို ဖယ်ထုတ်ထားသော အတွေးအခေါ်ဆိုင်ရာ ဘက်လိုက်မှုများကြောင့်ဖြစ်သည်။

အစား အနောက်နိုင်ငံအများစုတွင် လွှမ်းမိုးထားသော အမြင်သည် အမေရိကန်ကို အခြားမဟာမိတ်များထံမှ အကန့်အသတ်ရှိသော အကူအညီဖြင့် အောင်ပွဲ၏ အဓိကအင်အားစုအဖြစ် ဂုဏ်ပြုကြသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်၏ ဤဖတ်ရှုခြင်းသည် အမှန်တရားနှင့် မသက်ဆိုင်သော်လည်း ယခုလူကြိုက်များသော မာနီချီယံကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုမှုနှင့် လိုက်ဖက်ညီပါသည်။

သမိုင်း၏ နောက်ထပ်ပုံမှန်အမှားပြင်ဆင်မှုတစ်ခုမှာ စစ်ပွဲ၏ သားကောင်များကို ရွေးချယ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်ပြီး ယင်းသည် ဥရောပဗဟိုပြု ရှုထောင့်ဖြင့် ပုံဖော်ထားသည်။ နာဇီတို့၏ သိမ်းပိုက်မှုအောက်တွင် ဥရောပသားများ သို့မဟုတ် ဂျပန်တို့၏လက်အောက်တွင် အာရှရှိ ဥရောပသားများ ခံစားခဲ့ရသော ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများကို အာရုံစိုက်မှုများစွာပေးလေ့ရှိပြီး ဥရောပမဟုတ်သော လူဦးရေ၏ ကြီးမားသောဆင်းရဲဒုက္ခများကို အသိအမှတ်ပြုမှု အလွန်နည်းပါးပါသည်။

လူ့အသက်တိုင်းသည် တန်ဖိုးတူညီပြီး သားကောင်အားလုံးသည် သနားကြင်နာထိုက်သည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း ဂျာမန်နှင့် ဂျပန် လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့များတွင် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သူများကိုပင် ရာဇ၀တ်ကောင်များအဖြစ် ခွဲခြားသတ်မှတ်ခြင်းမပြုသင့်ပါ။ “အစုလိုက်အပြုံလိုက် အပြစ်ရှိခြင်း” ဟူသော အယူအဆသည် စစ်ရာဇ၀တ်မှုများအတွက် တစ်ဦးချင်းတာဝန်ယူမှု၏ အခြေခံမူကို ကျော်လွန်၍မရပါ။

သို့သော် ဆိုဗီယက်ယူနီယံနှင့် တရုတ်နိုင်ငံတို့သည် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်၏ လူ့အသက်ဆုံးရှုံးမှု အများဆုံးဖြစ်ခဲ့ပြီး လူ ၂၇ သန်းနှင့် ၃၅ သန်းအထိ သေဆုံးခဲ့ကြောင်း ခေတ်ပြိုင်အနောက်တိုင်း စကားစမြည်ပြောဆိုမှုတွင် မကြာခဏ လျစ်လျူရှုထားကြသည်။ ဤဆုံးရှုံးမှုများ၏ သိသာထင်ရှားသော အစိတ်အပိုင်းမှာ အရပ်သားများဖြစ်ပြီး ဆိုဗီယက်နှင့် တရုတ်နယ်မြေများတွင် ကျူးလွန်ခဲ့သော စစ်ရာဇ၀တ်မှုများ၏ အတိုင်းအတာနှင့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုသည် အခြားဒေသအများစုတွင် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်ထက် များစွာကြီးမားပါသည်။

လူတို့သည် ၎င်းတို့၏ လက်ရှိယုံကြည်ချက်များနှင့် အစီအစဉ်များနှင့် ကိုက်ညီသော သမိုင်းဆိုင်ရာ ဇာတ်ကြောင်းများကို မကြာခဏ ရှာဖွေလေ့ရှိသောကြောင့် ခေတ်ပြိုင်နိုင်ငံရေးသည် ကျွန်ုပ်တို့ အတိတ်ကို မည်သို့အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုသည်ကို မလွဲမသွေ ပုံဖော်ပါသည်။ သို့သော် သမိုင်းကို တည်ကြည်မှုဖြင့် ချဉ်းကပ်သင့်ပြီး လက်ရှိနိုင်ငံရေး အနေအထားများကို အကြောင်းပြရန် ကိရိယာတစ်ခုအနေဖြင့် မချဉ်းကပ်သင့်ပါ။ ၎င်းသည် အမျိုးသားရေး ဂုဏ်သိက္ခာကို ကာကွယ်ရန် သို့မဟုတ် နှစ်သိမ့်မှုပေးသော ဒဏ္ဍာရီများကို ထိန်းသိမ်းရန်မဟုတ်ပါ။ မည်သည့်နိုင်ငံမဆို အရွယ်အစား သို့မဟုတ် ကြွယ်ဝမှု မည်သို့ပင်ရှိစေကာမူ ၎င်း၏သမိုင်းခရီးတွင် ဂုဏ်ပြုထိုက်သောအခိုက်အတန့်များနှင့် နောင်တရစရာ အပိုင်းများ နှစ်မျိုးလုံးရှိပါသည်။ မျှတသော အမျိုးသားရေးဇာတ်ကြောင်းတွင် အောင်မြင်မှုများနှင့် ကျရှုံးမှုများ နှစ်မျိုးလုံးပါဝင်သည်။

သို့သော် သမိုင်းကို ရေတိုနိုင်ငံရေးအကျိုးစီးပွားအတွက် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ကိုင်တွယ်သောအခါ ကျွန်ုပ်တို့သည် ပစ္စုပ္ပန်ကို နားလည်မှုကို မှုန်ဝါးစေပြီး အနာဂတ်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့၏ ရူပါရုံကို ထိခိုက်စေမည့်အန္တရာယ်ရှိပါသည်။ ထိုသို့သော ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လိမ်ညာခြင်းသည် ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သွေး မရိုးသားရုံသာမက ဆိုးရွားသော အကျိုးဆက်များကိုလည်း ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။

This article was first published by .